تعريف سند و مدرك از نظر اصطلاحي

اسناد تاريخي بخشي از محتويات بايگاني هاست كه امروزه از مهمترين منابع پژوهشي است و كليه مكاتبات سلطنتي،‌ فرمان ها،‌ معاهدات سياسي، انواع نوشته هاي اداري و ديواني،‌ اسناد قضايي،‌ مالي و بخشي از مكاتبات خصوصي و خانوادگي است كه به طور طبيعي در اثر فعاليت ها و عمليات اشخاص و سازمان ها به وجود آمده است؛‌ در حالي كه مدارك عبارت است از كليه مطالبي كه سنديت داشته و فرد يا سازمان، آن را به وجود آورده است. مدارك عام تر از اسناد است كه هر فرد يا مؤسسه اي براي نگهداري آن اقدام مي كند. هنوز تفكيك قابل ملاحظه اي بين سند و مدرك وجود ندارد و گاه به جاي يكديگر به كار مي روند.
همچنان كه در زمان حال،‌ سند اساس تصميم گيري در كارهاست. براي مورخ هم سند اساس قضاوت درباره گذشته است. او بدون سند نمي تواند اظهار نظر كند. همه كتاب هايي كه در رابطه با گذشتگان است،‌ صرفاً‌ براساس اسناد نوشته شده اند و نمي توان حكم كلي داد. امروزه بيش از هر زمان ديگر سنديت مورد توجه قرار گرفته و اساس كار پژوهش واقع شده است. اسناد تاريخي عمدتاً‌ ابزار كار و اساس پژوهش هاي مورخان است. (منظور از مورخ فقط كساني نيست كه در علم تاريخ به معناي خاص آن صاحب نظرند. بلكه هركس كه در تاريخ هر رشته و بعدي از ابعاد زندگي انساني كار كند،‌ مورخ تلقي مي شود.) و بنابراين پيشرفت و تحول هر علمي بسته به آشنايي با قدرت و تاريخ آن علم است. وجود اسناد،‌ به ويژه اسناد كتبي در گذشته،‌ تاريخ را مي سازد و همگان بر اين امر معترف اند كه بناي تاريخ انسان از اسناد ساخته مي شود.



منبع: www.yeganehsoft.ir - شرکت نرم افزاری یگانه